En alsof dat nog niet erg genoeg was, ze kregen prompt allemaal giardia, een zeer vervelende en hardnekkige wormbesmetting. Eind september kwamen ze, besmet en zeer mager, bij ons aan. Lezers die meehielpen de tegels van het grote speelveld te rapen herinneren zich vast die twee zwarte, magere scharminkeltjes nog wel.
Martine deed er alles aan om de wormen de baas te worden en wat vlees op de botten van onze scharminkeltjes te krijgen. Maar ja, het vervelende van giardia is het enorme zelfbesmettingsgevaar. Iedere controle bij de dierenarts verliep hetzelfde: nee, nog steeds niet vrij van giardia. De dierenarts had al gesuggereerd dat het misschien het beste was als we de honden in deze staat zouden plaatse, omdat het herbesmetting in een kennel haast niet te voorkomen is.
Maar ja, wie neemt nou een hond met een wormbesmetting ? Maar ziedaar, er meldde zich een mevrouw die wel interesse in de beide meisjes had. Ze wilde ze in ieder geval graag leren kennen. Omdat deze mevrouw uitgesproken kalm reageerde toen we haar over de wormbesmetting vertelde, zagen we opeens een goede mogelijkheid: als deze mevrouw nou toch eens bereid zou zijn het laatste stukje van het herstelproces voor haar rekening te nemen? En zo geschiedde. Binnen drie dagen was de boel bekeken. De meisjes hebben inmiddels flink aan gewicht gewonnen en zo te zien hebben ze het erg naar hun zin!
Veel geluk dames!