Omdat niemand het incident had zien gebeuren was er niets te zeggen over de aanstichters of over wat er nou precies gebeurd was.
In ieder geval hebben we het gedrag van de heren eerst eens zorgvuldige bestudeerd. Maar niets wees erop dat wij hier te maken zouden hebben met twee onverbeterlijke vechtersbazen. Dus begon de zoektocht naar nieuwe eigenaren. Dat duurde toch nog vrij lang, maar op een goede dag was daar de e-mail die veel goeds beloofde. Er werd vlijtig heen- en weer getelefoneerd, gegevens uitgewisseld, ideeën besproken en vervolgens maakten we een afspraak. Het leren kennen verliep voorspoedig van alle kanten. Beertje was in ieder geval zeer gecharmeerd van zijn potentiele nieuwe baas en diens dochter. Maar in het kader van 'bezint eer ge begint' ging de reis terug naar huis, zonder Beertje. Eerst nadenken en vooral eerst de gasthond terug naar zijn eigen huis. Binnen de kortste keren kwam er echter weer een mail met de verlossende woorden "ik heb nu alle tijd en ruimte om voor Beertje te zorgen en hem de rest van zijn leven een warm plekje te geven." En zo vond op het Zand in Kootwijk de overdracht plaats. Het was mooi te zien hoe Beertje, die verder als Bono door het leven gaat, niet alleen Bert herkende, maar als vanzelf ook steeds even bij hem terugkwam, om daarna weer met gezwinde spoed met andere honden over het Zand te jagen.
Bert en Bono: we hopen jullie nog vaak te zien!