Caro

Als Semsi verscheen ze vervolgens op asiels.com. Aangezien zich bijna niemand voor haar meldde, vroeg het asiel ons Semsi ook op onze site te nemen. Dat deden we, natuurlijk. Maar ook dat hielp niet. En de tijd schreed voort... tot de dag kwam dat wij haar van het asiel overnamen. Om haar kansen op een goed huis te vergroten gaven we haar een andere naam: Caro. Op haar eerste Voordewindhondopvangplek (goed woord voor een partijtje scrabble?) bleek al snel dat Semsi een geweldige, lieve, gezellig en zelfs gezeggelijke hond was. Door toedoen van een autoinbreker op de parkeerplaats in Kootwijk, ging Caro met een andere medewerker van Voordewindhond naar huis. Ze veroverde zich in een tijd van ja, nee en amen een plek in een gesetteld windhondroedel en de mensen van dit roedel stonden iedere dag weer versteld over de afkijkvaardigheden van dit kleine meisje met-de-grote-oren. Ze leerde van alles: spelen, luisteren, in bed slapen, vreemde mensen ontmoeten, autorijden, iets lekkers stelen maar ze leerde vooral dat het leven leuk is. En zoals het zo vaak gaat: op een goede dag ging de telefoon: precies de juiste mensen!

Inmiddels woont Noortje, zoals ze nu heet, al een poosje op haar nieuwe adres. Ze deelt haar mensen met een oude whippet, die een enorme opkikker heeft gekregen van haar nieuwe vriendin. Toen wij kortgeleden een bezoekje aan Noortje brachten, was ze uitzinnig van vreugde ons te zien, maar toen het moment van afscheid nemen kwam, ging ze demonstratief op de bank zitten. Alsof ze zeggen wilde: énig om jullie weer te zien, maar denk maar niet dat ik hier wegga. Nou, dat hoeft ook niet! Heel veel geluk, Noortje, het leven is inderdaad leuk!