In dit geval hadden we eigenlijk direct al een geschikte familie gevonden. Ze hadden altijd twee saluki's tegelijkertijd, maar onlangs was een salukireu overleden. Daardoor was er ruimte voor een nieuwe herplaatser. En dat Charlie oud was, ach, daar zaten ze niet mee. Hij had een huis nodig en zij konden een huis bieden.
Er werd een ontmoeting gearrangeerd en na een wel zeer enerverende reis, waarbij het navigatiesysteem het danig af liet weten, vond dan toch de kennismaking tussen mensen en honden plaats. Het zou te ver gaan om te zeggen dat de salukiheren elkaar in de poten vielen, maar ze vlogen elkaar ook niet aan. En na een uitgebreide wandeling en een lang en emotioneel gesprek -een hond afgeven is echt niet zo makkelijk als mensen wel denken!- ging Charlie mee naar Duitsland. Na wat aanpassingsprobleempjes, is de kou inmiddels van de lucht en kunnen de heren Saluki het prima met elkaar vinden. Charlie is in een omgeving terecht gekomen waar voortdurend interessante dingen gebeuren. Er zijn paarden en schapen en hij gaat heel veel en lang wandelen, zonder riem wel te verstaan! We hopen dat Charlie nog een paar leuke jaren heeft.