We haalden Djari op en gaven hem in opvang bij een gezin dat al de meest rare en moeilijke honden in opvang hadden genomen voor ons en daar dan na enige tijd toch een enorm hebbelijke windhond van wisten te maken, eentje die je met een gerust hart naar een nieuwe eigenaar stuurt. Djari was een absolute tegenpool: lief, aardig, makkelijk. Alhoewel…..alleen blijven was niet zo zijn ding en als rechtgeaarde ontevreden windhond knaagde hij tijdens het alleen zijn een heel stuk uit een plank. Hmm…ietsje minder.
Binnen een paar dagen hadden we iemand die al eerder een windhond had gehad en nu het pensioen was aangebroken veel zin had in weer een windhond. En zo vertrok Djair al na korte tijd naar zijn nieuwe huis. De inburgering loopt voorspoedig. Al na korte tijd kregen we een video opgestuurd met een luidkeels grijnzende riemloze keihard rondrennende Djari. Uit zijn hele houding sprak iets van ‘het leven is een feest’
Intussen hebben we Djari ook al een keer tijdens een wandeling ontmoet. En datgene wat we al wisten, werd weer eens overduidelijk bevestigd: tussen Djari en zijn mensen zit het wel snor!
Overigens, we weten dat veel mensen altijd graag willen weten waarom een hond zijn huis verliest: in het geval van Djari was dat omdat er gewoon teveel honden waren. En als dat zo is, of als er een roedel onrust en onvrede ontstaat, dan is herplaatsing van een of twee honden meestal de beste oplossing.