Hajo
Hajo, verbleef ruim een jaar bij Voordewindhond in de opvang. In het voorjaar had hij ons nogal laten schrikken met een acuut falen van z’n alvleesklier, maar gelukkig herstelde hij goed hiervan.
Dankzij goede diergeneeskundige zorg, een toegewijde verzorging en de juiste medicatie werdhet probleem bedwongen. Maar...... hij heeft natuurlijk wel levenslang medicatie nodig en dat gegeven maakt een hond, helaas, vaakl lastig te herplaatsen.
Maar gelukkig meldde zich onlangs een aardig stel, dat helemaal gevallen was voor Hajo. Ze hadden intussen uitgezocht wat het betekent om een hond met een alvleesklierprobleem te hebben en hadden geconstateerd dat daar eigenlijk best goed mee te leven is. Dus vond een succesvolle kennismakingsbijeenkomst plaats. Hajo sprong dan ook maar wat graag in de auto. Op weg naar een nieuw leven!
De eerste berichten zijn goed, alhoewel zijn nieuwe mensen nog wel wat met hem te stellen hadden in de eerste week! Zij schreven dat de eerste week heftig en vermoeiend was, want ondanks dat Hajo een bank-hang-vriendinnetje in de al aanwezige grippetdame had gevonden, wist hij er elke nacht een potje van te maken. Iedere 3 uur werd hij wakker, en probeerde dan met man en macht en luid geraas de woonkamer uit te komen. De eerste nachten dachten zijn mensen dat hij last van verlatingsangst had. Zij gingen dus braaf naar beneden, spraken hem toe en legden hem weer terug op zijn slaapbank. Dan ging Hajo, ook braaf, weer even slapen, totdat hij weer wakker werd en dan begon het ritueel opnieuw.
Gelukkig zijn zijn mensen niet alleen heel aardig en geduldig, ze zijn ook slim. Na 5 nachten kwamen ze erachter dat Hajor, die intussen tot volle tevredenheid Benzi heet, geen verlatingsangst had, maar een ontzettend leuk spelletje ontworpen had. Zodra de deur openging en hij zijn mensen ontwaarde, vloog hij al luid kwispelend naar z’n bank en keek dan in het rond met zo'n blik van "ha, weer succes: ze zijn naar beneden gekomen". Inmiddels slaapt hij braaf door.