Het was niet zo dat Leroy daar tegen protesteerde door bijvoorbeeld te gaan gillen of slopen -dat laatste doe je als tienjarige per slot van rekening niet- maar de eigenaar vond dat gewoon niet goed voor een hond is om zo lang alleen te zijn.
Een paar dagen voor kerstmis ging de telefoon; iemand die een greyhound en een oude whippet had, waarvan de greyhound kort tevoren was gestorven. Dit had tot gevolg dat de overgebleven whippet zich heel ongelukkig voelde en als hij alleen was het op een blaffen, gillen en janken zette. Of Leroy misschien een goede kameraad voor Spike zou zijn? We spraken af bij Leroy, die eigenlijk Rocky heet, de dag voor Kerstmis. De kennismaking tussen de heren whippet verliep voorspoedig, we gingen een stukje wandelen langs een kanaal, waar we met enige verbijstering op een bord 'bijbelsignaal afstappen' lazen. Uitleg van de eigenaar van Rocky: de gemeentelijke bordenmaker had de spatie tussen bij en belsignaal wat krap bemeten.
Na de wandeling ging Rocky mee naar huis. Rocky en Spike kunnen het prima vinden en blijven gebroederlijk rustig een uurtje alleen zonder dat Spike het op een joelen zet. Nog veel plezier met z'n drieën!