Eerst ging hij, volledig in de klit, geheel onopgevoed en tamelijk bang even in pension, waar zijn opvangvader hem eerst het vertrouwen in de mens teruggaf, daarna hem wende aan het dragen van een halsband en het lopen aan de riem en hem tenslotte van zijn klitten bevrijdde. Daarna ging hij naar een opvangmoeder in Nederland, die in zeer korte tijd grote vooruitgang wist te boeken. Helaas kwam de opvangmoeder te vallen en brak daarbij haar schouder. Dus ging Rafi met met iemand van Voordewindhond, precies diegene die bij de eerste aanblik van deze hond hopeloos en reddeloos haar hart verloor. Maar, geen gezeur, ze hoefde helemaal geen hond erbij en dus wachtte ze braaf totdat zich een geschikte kandidaat meldde. Maar ja, die kwam niet. Bovendien was de Zonnekoning ook beslist geen makkelijke hond. Andere mensen zijn op zijn best verdacht maar meestal gewoon eng. En als ze heel erg eng zijn dan gaat de Zonnekoning grommen. Aan zijn gedrag viel verder ook nog wel wat op te merken: in bed plassen, op het bureau gaan staan, op tafels liggen, het kerstdiner voortijdig en ongevraagd opeten, over het tuinhek springen, kerstversieringen herschikken, pannen met inhoud van het fornuis tillen, het hoort allemaal bij zijn repertoire.
Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan -en windhondenbloed al helemaal. En dus deed de Zonnekoning als eerste hond in 2012 zijn permanente intrede in zijn nieuwe huis.