Rakker

Ze was eerst een paar dagen in een pension in opvang, maar dat beviel Rakker maar matig –dat is zwakjes uitgedrukt: ze vond het helemaal drie keer niks. En in zo’n geval gaat de hond natuurlijk naar een  van onze (zeer schaarse) gastgezin. Zo belandde Rakker bij Yvonne. Die had niets dan lof over haar nieuwe pupil. Rakker is leergierig . ze luistert goed, ze is vriendelijk en ook heel aanhalig: het liefst zit ze de hele dag op schoot, nou ja, als er niets spannenders te doen is, zoals wandelen in het bos.

Het duurde een tijdje voordat zich een geschikte kandidaat meldde. We maakten een afspraak om te gaan wandelen en als je bij veel kennismakingsontmoetingen bent geweest, dan ontwikkel je een soort ja-dit-is-het  of  nee- dit-is het-niet-antenne. De antenne kende geen twijfel: het zou helemaal goed komen met Rakker, die intussen naar de veel mooiere naam Caya was gaan luisteren-  en haar nieuwe mensen.

Caya stapte zonder al te veel bedenken in de voor haar helemaal nieuwe auto en ging opgewekt naar haar nieuwe huis. De eerste berichten waren al direct goed. De minimale twijfels die Yvonne had over of Caya wel zou kunnen wennen en of ze wel een half dagje alleen kon blijven, bleken ongegrond. Caya deed het uitstekend. Ze lag binnen de korste keren lekker lui op een enorm kussen in het zonnetje te chillen, maar ging net zo graag mee naar het strand, lekker hollen met andere honden, of alleen en dan knoerthard door het water denderen.

Caya, veel geluk met je nieuwe mensen!