Rosie
Voordewindhond herplaatst niet alleen raszuivere windhonden maar ook, en met net zo veel passie, kruisingen. De enige voorwaarde die we stellen is dat de hond wel op een windhond moet lijken. Dat is niet omdat we niets voor niet-windhonden zouden willen doen, maar omdat mensen die bij ons op de site kijken en/of contact opnemen een windhond willen. Dan gaat het de niet-windhond niet helpen op onze site te staan.
Toen Rosie ons ter bemiddeling werd aangeboden, was eigenlijk onze eerste reactie ‘maar niet lijkt echt niet genoeg op een windhond’. Zoals u op de foto kunt zien, is er op het eerste gezicht weinig windhonderigs aan haar te ontdekken. Het enige plusplunt was dat ze lange poten had en heel hard kon lopen. Verder leek ze meer op een Basenji. Het bemiddelingsteam vindt het altijd heel moeilijk om tegen een eigenaar, die zijn hoop op ons gevestigd heeft, te moeten zeggen, sorry, uw hond komt niet in aanmerking. We zeiden dan ook voorzichtig tegen de eigenaar dat het misschien wel heel erg moeilijk zou worden en het ook lang zou duren.
Hoe verkeerd kun je het inschatten? Een van de bemiddelaars kreeg een email van een oud-collega en haar man, die het overlijden van hun geliefde mixje Morris meldden. Ze waren letterlijk ziek van verdriet, maar hadden vastgesteld dat er snel een nieuwe hond moest komen. Niet om Morris te vervangen, want die was echt onvervangbaar, maar een nieuwe hond voor een nieuw deel van hun leven. Wisten wij nou niet een leuk, niet al te groot hondje. De enige wens die ze hadden was dat de nieuwe niet op Morris moest lijken.
Tja, ja, dus. Rosie. Perfect.
Er werd een kennismaking georganiseerd, inclusief een wandeling. Rosie gedroeg zich voorbeeldig en leek zeker niet ongenegen de twee nieuwe mensen in haar leven te omarmen. De oude en nieuwe eigenaren vroegen elkaar het hemd van het lijf met als conclusie dat alle partijen er vertrouwen in hadden. Rosie ging nog een paar dagen mee naar huis, omdat in de nieuwe woonplaats traditiegetrouw heel veel vuurwerk werd afgestoken en Rosie daar een broertje aan dood had. Maar twee dagen na oud en nieuw was het zover: Rosie verhuisde.
Intussen is de inburgering goed verlopen. Rosie blijft alleen op de boot blijven niet erg gezellig vinden en blijft hardnekkig van mening dat alle drie gezellig bij elkaar horen te zijn. Soms is dat lastig, maar gelukkig kan Rosie, die echt heel goed opgevoed was door haar oude bazin, makkelijk overal mee naar toe. En zoals we weten, geduld is een schone zaak en het is goed mogelijk dat ze over een jaartje geleerd heeft dat alleen blijven echt niet zo erg is.
Rosie, die nu omgedoopt is in Shoga, gaat een spannend leven tegemoet met ’s zomers lange bootreizen door Europa en als de zomer voorbij is lekker gezellig overwinteren in de haven van Amersfoort. Fred, Tony and Shoga, the dog, happy boating and don’t forget to let us you how you three get on!