Woopi

Allemaal redenen om vooral geen nieuwe hond te willen. Beetje lastig in dit verhaal is dat de andere helft van de perfecte plek zich geen leven zonder hond kon voorstellen en hoe dan ook een nieuwe hond wilde.

Tja, en dan, he? We zagen op de achtergrond toch een beetje om naar een eventuele whippet voor de perfecte plek -want, kijk, wij kennen onze pappenheimers ook. En het onwillige deel van de perfecte plek hield echt heel veel van de vorige honden en had beslist genoeg liefde over voor een nieuwe. En, zo dachten we, als de perfecte hond zich aandient, dan stellen we die gewoon voor. En dan zien we wel..

Het duurde niet heel erg lang totdat onze penningmeester, nota bene, een telefoontje uit Duitsland kreeg. De bellers hadden een driejarige whippetteef, Woopi, waar ze zielsveel van hielden, maar die zelf helemaal niet gelukkig was en haar ongelukkigheid uitte door zich bijzonder raar om niet te zeggen hysterisch te gedragen.  Vooral tijdens wandelingen samen met haar roedelgenoten was het niet te doen. Ze gilde, krijste, sprong als een wilde in het rond en schroomde zelfs niet haar tanden in een mens te zetten als die toevallig tussen haar en de vermeende vijand stond.  Na een paar incidenten moest er zelf apart met haar gewandeld worden. Gedragstherapie hielp ook helemaal niets. Kortom, het hele gezin stond enorm onder druk en na rijp beraad leek het toch het beste om een ander huis voor dit meisje te gaan zoeken.

Dat hadden we dus eigenlijk al gevonden. We stuurden een fotootje en, we weten nog steeds niet hoe, een wonder geschiedde: beide delen van de perfecte plek vonden elkaar in het compromis dat ‘kennismaken geen kwaad kon’.

En zo trokken we -ergens in februari toen het steeds ongelooflijk hard regende en Corona nog iets was dat zich vooral in China afspeelde, naar de woonplaats van Woopi. De kennismaking vond plaats. Alle gezinsleden waren in tranen Er werd zelf in de striemende regen een korte wandeling gepleegd. De gedachte daarachter was dat we zouden kunnen zien hoe gek Woopi op andere honden reageerde. Maar ja, in zulk hondenweer was er natuurlijk letterlijk geen hond op straat. Terug naar binnen en de koffie.

En toen moest er dus wat besloten worden. Wilde het gezin van Woopi haar aan de perfecte plek toevertrouwen en, belangrijker, wilde beide delen van de perfecte plek Woopi adopteren?

Een tweede wonder had zich intussen voltrokken. Het deel van de perfecte plek dat eigenlijk niet wilde, had ongemerkt een soort draai van 180 graden gemaakt. Woopi was een héél leuk hondje! Sterker nog, het was dàt deel van de perfecte plek dat  met een simpel zinnetje de beslissing voor alle aanwezigen maakte: tijd om te gaan.

En we gingen. Woopi stapte zonder veel aarzeling in haar nieuwe auto en liet zich naar haar nieuwe huis vervoeren. En zoals zo vaak, betekende een nieuw huis ook nieuw gedrag. Met geduld en beleid is Woopi een stuk minder gespannen geworden en ontwikkelt ze zich tot een prima whippet, die met andere honden geen noemenswaardige problemen heeft. En het deel van perfecte plek dat per se niet wilde, doet even voor op de foto hoe zo'n gevoel eruit ziet. 

Woopi en de perfecte plek: nog veel lange gelukkige, probleemloze jaren met z’n drieën!