Na mijn aanmelding "whippetheer zoekt nieuw personeel" kreeg ik te maken met een soort makelaars, die bemiddelaarsters heten. De ene zal ik mw. de B. noemen ( mevrouw de Bemiddelaarster ). Snel had zij geschikt personeel gevonden wat zij dan weer "een match " noemt. Ze moest alleen nog even een (kleur)beschrijving van mijn persoontje geven. "Hij is wit met beige platen"  vond zij. "Echt niet, hij is gestroomd" reageerde mijn nieuwe vrouwtje. Nu is mw. de B. nogal een volhoudend type, dus maakte  zij er "wit met beige gestroomd dan" van.  Mijn nieuwe vrouwtje riep dat ik oranje gestroomd ben, waarop  mw. de B.  ontzet riep  "oranje, dat is geen kleur voor een whippet, daar heb ik nog nooit van gehoord".
Omdat mw. de B. dit fenomeen met eigen ogen wilde zien, werd afgesproken om op de dag van mijn verhuizing een pauze te maken in Kootwijk voor een hapje en drankje en even de poten strekken. Op het terras legde ik vol vertrouwen mijn hoofd op het bovenbeen van mijn nieuwe baasje, die overduidelijk een rode pantalon aanhad. Op het moment dat er een mij onbekende vrouw op ons af kwam, zei mijn baasje "daar komt Rina" en de mij onbekende vrouw roeptoetert in mijn richting "oh, maar jij bent echt een oranje mannetje".  “Zo, die gaat vrijpostig en ook wat oneerbiedig met mijn baasje om “ dacht ik nog, toen zij door de knieën ging, mij aaide, zich omdraaide naar mijn vrouwtje en zei  "nu ik hem zie begrijp ik wat je bedoelde met oranje". Dit was duidelijk een geval van meer verstand hebben van matchen dan van kleuren!!!

De menukaart kwam en mw. de B. wilde iets dat leek op "Pinoli". Met mijn horecaervaring weet ik dat er vaak Italiaanse dingen op die kaart staan zoals cannelloni, maar Pinoli kende ik nog niet. Zeker een lekker hapje of een soort snack. Op het moment dat er wat mensen roepen "kijk, daar is Pinoli al"  komt er een overwegend zwarte, met wat wit, whippet aan met een gigantische tevenuitstraling!!! Direct  besluit ik om mijn natuurlijke spontaniteit zijn gang te laten gaan en sluit Pinoli in mijn voorpoten. Het wachten is nu op het bij teven voorspelbare afsnauwen, dat komt pas  als ik Pinoli begin te likken. Blijkbaar vind zij dat wat veel bij een eerste ontmoeting.

 Ik begrijp nu ook die kleurverwarring bij Pinoli's personeel, als je met een overwegend zwarte , met klein beetje wit, whippet leeft, dan denk je dat het leven zwart-wit is. Hier ligt nog een taak voor Pinoli om haar personeel te vertellen dat het leven ook vele mooie tinten grijs heeft. En om nog maar een andere kleur te noemen fraaie  en aparte tinten oranje.

Inmiddels zit ik ook op Interpet, en als het personeel van Pinoli nou voor haar ook een accountje aanmaakt (dat gaat lukken, want een account is wit met zwarte letters  dan kunnen Pinoli en ik wat ervaringen uitwisselen en de draak steken met ons personeel!!!

Met dat ‘lukken’ viel het echter nog niet zo mee. Wij ontvingen namelijk een wel heel vreemde  WhatsApp van het personeel van Pinoli. Bij navraag zei mevrouw de B. ‘o ja, dan heeft Lodewijk weer met zijn poten aan de Aaipet gezeten. Die denkt namelijk dat hij de technische man in huize Kleurendoof is. “

©  whippetlyyours