Rina de Vries

Rina de Vries is de voorzitter van Voordewindhond. Haar eerste kennismaking met windhonden was in 1986 toen in het asiel van Den Haag een veertien maanden oude afghaan op een huis wachtte. Het was liefde op het eerste gezicht. Frederik, zo heette hij, had zijn poten vol aan de opleiding van zijn moeder, die hoegenaamd niets van windhonden wist. Gelukkig was hij een geduldige, om niet te zeggen hardnekkige, docent. Na Frederik volgden nog vele afghanen. De meeste daarvan kwamen via Windhunde in Not en later Voordewindhond.

Nu heeft zij, samen met Eleonoor, drie windhonden: de ik-zit-het-liefst-op-een-tafel Afluki Lodewijk, die eigenlijk bemiddeld moest worden maar zelf vond dat dat niet meer nodig was, de grippet Pinocchio, die na een helaas niet goed verlopen bemiddeling weer terug kwam en niet van plan is nog een keer te verkassen en tenslotte Sebastiaan, een heuse vlakteafghaan, kleinzoon van wijlen hun geliefde Taazi.  De wens van Eleonoor om twee honden te hebben en niet drie, vier of zelfs vijf, wordt de komende jaren dus weer niet gehonoreerd.

Sabine Schacht

Sabine Schacht is met ingang van 2018 de nieuwe penningmeester van de vereniging. Zij zorgt ervoor dat de middelen van de vereniging goed beheerd en zorgvuldig geadministreerd worden. Sabine is Duitse, die inmiddels al weer een paar jaar in Nederland woont. Zij leerde zichzelf in zeer korte tijd en zonder formeel onderwijs Nederlands.

Na vele jaren met een behoorlijke grote roedel cocker spaniels gedeeld te hebben, sloeg bij Sabine opeens het salukivirus toe. Daarna volgde Lola, een greyhound met enorme kromme voeten van Windhunde iin Not. Vervolgens kwamen via Voordewindhond eerst Frido, een grippet, gevolgd door Elsa, een stokoude afghaan, die ondanks een niertumor het preseerde ruim 16 jaar te worden. Na Frido en Elsa deden tamelijk kort na elkaar Otto en Nandu, beiden afghanenmannen, hun intrede en daarmee was er weer een driekoppig roedel. Maar ja, het gaat niet altijd zoals je denkt en ondanks dat Sabine vond dat haar roedel compleet was, deed eind 2018 ook nog de veertienjarige afghanensenior Piep haar intrede.

Gerard Koole

Gerard vervult sinds de jaarvergadering van 2015 de functie van secretaris. Gerard en zijn gezin zijn Ierse Wolfshondmensen in hart en nieren. Het eerste contact tussen de vereniging en Gerard liep dan ook via de herplaatsing van een Ier. Een gebeurtenis die de bemiddelaar niet snel zal vergeten. De oude eigenaren hadden namelijk gezegd dat "Wotan" helemaal niet van autorijden hield en op geen enkele manier ertoe te bewegen was in een auto te stappen. Hmm... wel een beetje lastig voor zo'n enorme hond. Die pak je niet zomaar even op. Gelukkig was Gerard niet van plan dit soort fratsen te tolereren en sprak toen het moment van instappen daar was, kom, Wotan, we gaan! En wat dacht u? Wotan stapte gewoon in.

Sinds het overlijden van Wotan heeft een aantal opvanghonden tijdelijk bij Gerard en zijn familie gelogeerd, maar begin 2019 voltrok zich een wonder: Syra, een heuse IW-dame, vond haar nieuwe permanente huis bij Gerard. Iedereen gelukkig!

Contact

Wanneer u contact wilt opnemen met het bestuur, kunt u een e-mail sturen naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.