Gaston

Nadat Gaston een paar weekjes bij een van onze opvanggezinnen had vertoefd, meldde zich de droomplek voor hem: een ouder echtpaar, met windhondervaring, alle tijd in de wereld, geen andere dieren en bovendien ook nog sportieve mensen. Na enig oponthoud door een nieuw kleinkind dat ouders en grootouders drie weken in spanning liet voordat hij ter wereld kwam, was het op een van de laatste dagen van januari dan toch eindelijk zover: de ontmoeting vond plaats.

Hij had de hele middag al wat heen en weer gedrenteld, kennelijk in de veronderstelling dat er 'iets' ging gebeuren. En dat was zo. Hij begroette zijn nieuwe mensen met enthousiasme en kwam steeds weer even langs, voor een aai of een aardig woordje. Toen de kennismaking, die door alle deelnemers. De opvangouders, nieuwe ouders, Voordewindhonders en Gaston- als zeer plezierig werd ervaren zo'n beetje tegen het einde liep, sprong hij toch nog even op schoot bij zijn opvangmoeder. Het is misschien een beetje verbeelding, maar het leek toch echt of hij nog even 'dank je wel' wilde zeggen. Er werd hartelijk afscheid genomen en na een kort fotomoment op straat, verdween Gaston met een welgemikte sprong in zijn nieuwe auto. Deur dicht, rijden maar!

De berichten zijn zeer positief, Gaston geniet van zijn mensen en zijn mensen van Gaston. Floris -want zo wordt hij genoemd- veel plezier op je eerste vakantie naar Frankrijk! We horen vast nog van je. En bedank je vader en moeder nog maar een keertje voor de lieve bloemen die zij voor de opvangouders en ons hadden meegebracht!

Jaar: 2011

Nawoord: in 2017 bereikte on het bericht dat Floris na zes lange en gelukkige jaren bij zijn nieuwe ouders en vele, lange en heerlijke vakanties in Zeeland, Floris was ingeslapen.