Platini

Toen wij hem op die enorme koude en natte dag eind december voor het eerst zagen, zag hij er onderkomen uit: hij was erg mager en bovendien liep hij nogal mank. De schrijver van dit stukje kan uit de eerste hand rapporteren dat het kleine, platinablonde kereltje bij de allereerste aanblik van Martine zo snel als hij kon op haar af hinkte en op zijn kleine kontje recht voor haar ging zitten. Pootjes strak vooruit, snuit omhoog. Hier ben ik, fijn dat jij er ook bent, neem mij mee. En inderdaad, hij was een van de honden die de volgende dag opgehaald konden worden. De pups gingen in de auto van Martine en Egon en de toen nog naamloze hond had binnen de kortste keren de allerbeste plek veroverd, namelijk op schoot, en denk niet dat hij deze plek nog af wilde staan. Dit was het begin van een lange, weldoordachte campagne. Platini had bedacht dat hij bij Martine wilde blijven en daar ging hij naartoe werken. En hoe! Hij trok alles uit de kast!

Ons viel op dat Martine steeds enthousiaster over het mannetje ging praten. Hij bleek ook diverse privileges te hebben, zoals een eigen stoel in het kantoor van Martine, recht tegenover haar bureau, zodat hij haar geen ogenblik uit het oog hoefde te verliezen. Zou ze dan toch vallen voor deze kleine harige strateeg? Nee, hoor, verzekerde ze ons keer op keer. Hij moet nog een beetje aansterken en dan kan hij echt op de site. Nou, hebt u hem daar zien staan? Wij niet. En zeg nou zelf, als een hond zo duidelijk zijn voorkeur aangeeft, dan kunnen wij als mensen daar toch niet tussen gaan zitten? Dus wat wij allemaal allang al wisten, gebeurde. Platini blijft bij Martine en Egon. Voor altijd. Zelfs Marek, die toch niet de makkelijkste is, heeft geen bezwaren tegen Platini, die nu Budha heet.

Budha, gefeliciteerd met het behaalde succes. Ga zo voort! We hopen je nog vaak in Kootwijk te zien!