Chica

Dat was het geval bij Chica. Ruim twee jaar geleden werd ze bij ons aangemeld als een redelijk moeilijke whippet en we waren ervanuit gegaan dat haar soms wat onvoorspelbare gedrag buiten tijdens wandelingen wel over zou gaan zodra ze in nieuwe, whippetervaren handen zou komen. Bij haar oude eigenaar voelde Chica zich op straat tijdens wandelingen met andere honden niet erg veilig en dan kon zomaar, zonder aanwijsbare aanleiding, in een vreemde angst  of lichte hysterie schieten. We dachten echt dat zodra zij niet meer in een roedeltje zou zijn, dat gedrag zou verbeteren.

En eerst leek dat ook aardig te gaan lukken. Binnen was ze werkelijk voorbeeldig, en buiten ging het redelijk, met zelfs wat lichte verbetering.  Maar er gebeuren wel eens dingen waar uiteindelijk niemand iets aan kan doen, de hond nog het minst. De nieuwe eigenaar brak haar pols en dat maakte het toch nog steeds moeilijk in te schatten gedrag op straat nog veel moelijker. En dan helpt het natuurlijk ook helemaal niet dat de mens onzeker is -een beetje windhond heeft dat feilloos door.  Na een paar moeilijke weken viel toch het besluit: een ander huis zou voor Chica toch het beste zijn.

Chica ging in opvang en na een paar weken waarin ze langzaam toch weer wat vorderingen maakte, meldde zich een mevrouw, die al eerder van ons een nogal grote whippet had gehad, Koen. Deze mevrouw stond ons nog op het netvlies gegrift. Toen Koen aan haar werd voorgesteld stamelde ze vol ontzetting ‘oh, wat ben jij gróóóót’.  Maar deze mevrouw zou deze mevrouw niet zijn als ze niet onmiddellijk daarop liet volgen ‘maar dat hindert niet, hoor, kom jij maar bij mij’. Koen was overleden na een lang en gelukkig leven en het was tijd voor een waardig opvolger.

De kennismaking werd georganiseerd en nu was de reactie ‘Oh, wat ben jij klein’.  En dat klopte ook, want zeker vergeleken met Koen is Chica maar een heel klein whippetje. Er werd een wandelingetje gemaakt, want dat vreemde gedrag op straat wilde de mevrouw in kwestie toch ook wel eens zien. En wat denkt u? Niks geen raar gedrag. Gewoon, netjes aan de lijn, en bij de eerste menselijk aanwijzing dat het nog geen tijd was om terug te keren zag je Chica denken, oh, nou, jij je zin. Gaan we nog een straatje verder.

Chica is heel goed ingeburgerd, wikkelt mensen en honden (inclusief de grote Bruce Rottweiler)  om haar pootje en lijkt haar eerdere gedrag  grotendeels afgeschud te hebben.

Volhouden , Chica! Het leven is echt leuker als je je gezellig gedraagt.