Onze windhonden

PDFPrinten

Naeem

We waren Naeem al een keertje tegengekomen toen hij als heel jonge hond, eigenlijk nog als pup, op zoek moest naar een nieuw huis. Destijds leek dat al gevonden op dezelfde avond dat ons gevraagd werd een nieuw huis te zoeken. Maar na enige tijd werd weer contact opgenomen door een mevrouw die een nieuw huis voor haar saluki zocht.

Na een kort telefoongesprek waarin we wat te weten kwamen over de hond in kwestie en de reden waarom hij er betere een nieuw huis voor hem gezocht kon worden, viel de volgende dag plotseling het kwartje: dat is diezelfde hond van een paar maanden geleden! En inderdaad.

Er was trouwens niet veel mis met Naeem – afgezien van een kleine neiging tot diefstal. Maar ja, zo’n jonge, atletische saluki heeft wel een behoorlijke bewegingsdrang en als hij die niet, of niet voldoende kan uitleven, dan is er toch snel geen sprake meer van een rustige, op de bank hangende saluki. Dat in combinatie met beperkte ruimte en nog zeer jonge kinderen hadden de eigenaresse doen besluiten dat Naeem beter af zou zijn in een nieuw huis.

Dat was gelukkig snel gevonden in de vorm van een oude bekende van Voordewindhond, die de zomer te voren een van haar twee saluki’s  op traumatische wijze aan een hartstilstand tijdens een heerlijke losloopwandeling had verloren. De tijd was intussen wel gekomen voor een opvolger en een nieuw vriendje voor de overgebleven hond. 

En dus ondernamen de schrijver van dit stukje en de misschien-nieuwe eigenaar de reis naar het  noorden om kennis te maken met Naeem. Die verliep meer dan voorspoedig, zowel in de ogen van de mensen als van de twee salukiheren – altijd weer grappig om te zien hoe rasgenoten op elkaar reageren………. al van verre hadden ze elkaar in de straat ontwaard er werd druk met staarten gewoven. Na een korte wandeling en een kopje koffie (met boterkoek) spraken de oude en de nieuwe eigenaar hun fiducie in de nieuwe match uit. Naeem  stapte vervolgens zonder mankeren in de auto en liet zich naar zijn nieuwe thuis vervoeren.

Intussen ontwikkelt Naeem zich tot een prachtige, forse reu, met een prima karakter. Hij kan goed loslopen, al dan niet samen met zijn Afghanenvriend, waarbij het weer aanlijnen aan het eind van de wandeling in het begin nog wel even een probleem was, maar ook bij deze windhond geldt: de aanhouder wint en geduld is een schone zaak. Intussen gaat het prima en komt hij min of meer op uitnodiging terug om zich aan te laten lijnen. Hij moet ook nog wel een paar andere kleine dingetjes leren, zoals niet als een bever z’n rieten mand tot een burcht verbouwen, niet boven z’n  stand leven ten opzichte van zijn grote broer, niet de katten plagen en niet de vloerbedekking herontwerpen, maar ach, ook die dingen komen zeker goed.

Goed je best doen, Naeem.  Het is een vreugde je op te zien groeien!

×

TOP