Aarash

Aarash was duidelijk zo’n geval. Hij was echt niet moeilijker of lastiger dan andere Afghanen die veel sneller een nieuw huis kregen. Gelukkig vond Aarash het helemaal niet erg om in pension te zitten. Na een tijdje had hij had hij zelfs een baan voor zichzelf gecreëerd: hoofd veiligheid. Iedere vreemde die zijn domein betrad werd met een enorme hoop kabaal en zelfs geblikker van tanden onthaald. Als je niet beter wist zou je denken dat hij een gevaarlijk monster was.

Uiteindelijk meldden zich mensen die veel afghanenervaring hadden en in de telefoongesprekken duidelijk lieten merken dat ze van een afghanenstreek (of zelfs meerdere) niet warm of koud werden. Precies de juiste mensen! Ze stapten in de auto, bekeken Aarash, die wel zijn ontvangsttoneelstukje opvoerde maar die tot zijn verrassing weinig effect op de mensen leek te hebben.

Aarash ging mee naar huis en we kunnen  berichten dat Aarash zijn plek heeft gevonden. Zijn mensen kunnen zijn lichaamstaal intussen prima lezen en bij de eerste tekenen van zich aandienende stoutigheid  kunnen zij Aarash moeiteloos op andere gedachten brengen.

Aarash is ook al een keer komen wandelen in Kootwijk. Als hij thuis los mag, heeft hij de gewoonte  voor zichzelf te beginnen en weer terug te komen wanneer het hem uitkomt. Maar in de zaterdagochtend groep peinst hij daar niet over! Veel te leuk, zoveel honden om mee te rennen.

Yvonne, Huub en Aarash: we hopen jullie nog vaak te zien!