Elies

Voor Elies hoefden we -gelukkig- geen opvangplek te zoeken. Het is altijd prettiger als een hond niet een extra tussenstop hoeft te maken. Soms kan het niet anders, maar als het niet hoeft, dan liever niet. Elies kon gewoon in afwachting van een nieuw huis bij haar mensen blijven. Die hadden al zo lang met allergische verschijnselen gekampt, dat een paar weken langer ook niet meer uitmaakte. Het duurde toch nog wel even voordat er een passende nieuwe plek gevonden was.

Maar die kwam toch, in de vorm van iemand die haar hele leven al een whippet had willen hebben, maar door allerhande omstandigheden daar nooit toe gekomen was. Haar zus, die ook haar hele leven een whippet had willen hebben, had kortgeleden de daad bij het woord gevoegd en zich een whippet aangeschaft. Dolle pret. En ja, waarom zou je dan zelf niet ook gewoon je droom uitvoeren?

We gingen wandelen bij de Geffense plas en Elies maakte ook gelijk kennis met de eerdergenoemde jonge whippet. Die zag een partijtje rennen wel zitten en binnen de kortste keren vlogen de dames achter elkaar aan! Over het gras, over het zand en zo het water in. In het vuur van het rennen vloog ook Elies, die het eigenlijk helemaal niet op water heeft, pardoes het water in. De verbazing bij eigenaar èn Elies was groot!

Enfin, Elies ging mee naar huis en op wat aanvankelijke strubbelingen na, verliep de inburgering goed. Helaas had Elies heel erg last van het oudejaarsgeknal bij haar in de buurt. Ze dreef haar nieuwe eigenaar tot wanhoop. Niets hielp, Elies zat bibberend en totaal ontredderd onder de tafel. Mocht een politicus met enig gezag dit lezen, mogen wij u vanaf deze onwaarschijnlijke plek vragen om zo spoedig mogelijk een eind te maken aan deze oudejaarshysterie. Doe het voor de Eliezen van deze wereld!

Elies, veel geluk!