Fernanda

Dus publiceerden we na een tijdje toch maar een foto. En ziedaar: er meldde zich een jong stel dat wel interesse had. We belden wat met elkaar en op een dag dat het van 's morgens tot 's avonds goot van de regen gingen we ter kennismaking gezamenlijk wandelen. Melanie en Quinten bleken haast nog jonger dan ze aan de telefoon al klonken. Maar daar stond tegenover dat ze wel heel erg goed hadden nagedacht over hoe de komst van een hond hun leven zou veranderen. En omdat je nou eenmaal eens met een windhond moet beginnen, gingen we ervoor! We hebben zelden zo'n gedegen voorbereiding bij nieuwe eigenaren gezien: alles werd tot in de puntjes voorbereid, van een overzicht van alle losloopgebieden in hun omgeving tot aan een lijst van dierenspeciaalzaken waar je bepaald voer kunt kopen tot aan het opzetten van een vangnet voor het geval iemand anders een keertje op de hond zou moeten passen.

Nadat ook alles met vorige eigenaar was doorgenomen was dan eindelijk de grote dag daar: Fernanda werd opgehaald. Christa had het niet makkelijk met het afscheid en de nieuwe eigenaren, die natuurlijk erg blij waren met hun hond, hadden het op hun beurt moeilijk met de tranen van de oude eigenaar.

Het is echt waar: je hond afstaan doe je niet zomaar! Het komt wel eens voor dat iemand zonder met zijn oogleden te knipperen zijn hond afstaat, maar dat is echt een uitzondering.

Met Fernanda gaat alles uit de kunst; zij heeft nu het rijk alleen en wordt met alle zorgen en liefde omringd die ze zich kan wensen. Aan haar nu de taak om haar mensen de kneepjes van het windhondouderschap bij te brengen. Het begin is er, want Melanie belde ons na en paar dagen op en zei: "Het leven met z'n drietjes is zo gezellig!" Nou, als dat geen goed begin is?