Freddy

De eigenaar had meerdere honden en als Freddy op straat tijdens het uitlaten een kat zag en zijn hysterische act opvoerde  dan gingen de andere honden natuurlijk lekker vol overgave meedoen. Enfin, met pijn in het hart werd besloten dat er voor Freddy een andere oplossing moest komen.

Freddy ging in opvang bij ons meest fantastische, in-whippets-gespecialiseerde opvanggezin, dat ook niet terugdeinst voor een whippet met moordneigingen. Daar bleek eigenlijk al snel dat Freddy een heel lieve hond was, die weliswaar zeer op katten gefocust was maar die ook wel redelijk te corrigeren was. Hoofdzaak was wel dat de mens de kat eerder zag dan Freddy. Maar goed, hoop doet leven.

Freddy had nog wel even pech in die zin dat hij een steentje in zijn voet kreeg en dat ondanks alle goede zorgen toch niet helemaal  goed genas. Na een röntgenopname bleek dat er nog wat heel kleine stukjes in de voetzool waren achtergebleven. Daar hielp alleen een operatie tegen. Intussen is Freddy prima hersteld van die operatie.

Toen kwam de vakantie. Het opvanggezin overschrijdt het aantal meemogende honden al succesvol met één, maar om er nou twee meer dan toegestaan mee te nemen, dat leek iedereen toch niet zo’n goed idee. Freddy zou bij uw stukjesschrijver in opvang gaan. Maar, dat bleek nog niet zo eenvoudig.  Valentijn, die liever  ‘Meneer de Poes” genoemd wordt, prima met windhonden overweg kan en er stiekem, of niet zo stiekem, vanuit gaat dat hij de baas is, bleek in Freddy een hond gevonden te hebben die korte metten met deze grootsheidswaan dacht te maken. Het feit dat Freddy een korf om had weerhield hem er niet van een doelgerichte poging tot moord te doen. Gelukkig (en natuurlijk) waren Freddy en Meneer de Poes niet alleen en het zeer oplettende personeel van Meneer kon nog net Freddy aan zijn achterpoten omhoog trekken en door de lucht zwiepen. Zo, dat scheelde een haar van een oud wijf……

Het was op dat moment wel duidelijk dat Freddy in afwachting van de terugkeer van zijn opvangfamilie toch maar even in een katloze omgeving ondergebracht moest worden. Nu bleken de ouders van de nieuwe eigenaar van Nasha zo half en half een oogje te hebben op  Freddy. Maar zoals wel vaker werd er nog een heftige strijd gevoerd tussen het hart (ja, we willen een hond)  en het hoofd (maar kunnen we hem wel bieden wat hij nodig heeft, en stel je voor dat ….) Maar goed, Freddy moest wel, al was het maar tijdelijk, onderdak en een logeerpartijtje zou de strijd tussen  hoofden en de harten wellicht  kunnen beslechten.

En zo zag het er ook uit: het ging fantastisch, Freddy was blij en gelukkig, en op de foto’s te zien waren de mensen minstens net zo gelukkig. Kat in ’t bakkie, zou je denken. Maar zo’n hoofd laat zich toch niet zo gauw uit het veld slaan en na een week besloten de mensen toch dat het beter was dat Freddy weer terug zou gaan. Iedereen verbaasd: hè, maar het ging toch zo leuk? Maar de hoofden bleven onverbiddelijk. De overdracht terug naar het opvanggezin werd geregeld.

Een paar uur voor de daadwerkelijke overdracht ging het hardnekkigste van de twee hoofden nog één keer met Freddy wandelen.  We weten niet wat er precies gebeurd is, maar bij terugkeer deelde het ene hoofd aan het andere hoofd mee dat Freddy zo’n fijne hond was dat afgeven dus helemaal niet kòn….

En of het nu niet te laat was, nu alles geregeld was voor de overdracht? Nou, wij zijn tamelijk flexibel, dus we zegden alles gewoon weer af.

We hopen dat Freddy de tweede helft van zijn leven in goede gezondheid in zijn nieuwe, liefdevolle omgeving zal doorbrengen.

Freddy, of beter gezegd Brodie,  zet hem op en doe ons een genoegen: neem een andere hobby dan katten!