Julius

 Net als het geval was met zijn (half-) broers en -zusje. Want wie valt nou niet als een blok voor zo'n klein schattig kereltje. Maar niets was minder waar. Er meldden zich wel mensen voor hem, maar op het kritieke moment ging het steeds we er niet door. We kregen er zelfs een beetje een hard hoofd in. Ook in het geval Julius bleek weer eens dat een hard hoofd niet nodig is en al helemaal niet helpt. Plotseling doken daar erg aardige Afghanenmensen op, die na lang wikken en wegen toch besloten hadden dat ze er graag een derde afghaan bij wilden. Er waren de eerste paar dagen even wat strubbelingen met de aanwezige teef, die in het geheel niet op zo'n jonge, woeste kleuter zat te wachten, maar toen ze eenmaal begrepen had dat hij bleef en dat zij niet minder aandacht, knuffels en eten kreeg dan voorheen, toen was het goed. Julius, doe je best! Geen slechte gewoontes van de grote broer overnemen en we hopen jullie allemaal binnenkort eens in Kootwijk te zien!