Lila

Ze werd twee keer bemiddeld en kwam beide keren terug. De eerste keer omdat een van de kinderen een heftige allergie ontwikkelde; de tweede keer omdat het allerkleinste kindje in huis met haar vingertjes niet van Lila af kon blijven. Weer teruggekeerd bij het gastgezin, ging de daar aanwezige Deerhound weer eens fijn een potje hollen met de inmiddels 10 maanden oude Lila en botste zij met een Deerhoundse, nietsontziende noodgang tegen Lila aan, die dat met een gebroken poot moest bekopen. Hoeveel pech kun je hebben?

Maar nu zijn er toch betere tijden aangebroken. Een fijn gezin had belangstelling voor Lila. Toch waren wij enigszins schuw geworden door de eerdere mislukte bemiddelingen en nog meer dan anders wilden we echt alles van dit gezin weten. Want dat verhaal van drie keer recht is scheepjesrecht, dat moest nu wel gaan gebeuren! Tot onze grote tevredenheid bleek het gezin niet alleen geduldig onze vragen te beantwoorden, ze hadden er zelf echt heel goed over nagedacht. Wat een hond neem je niet zomaar! Na een geslaagde kennismaking tussen de mensen en hun eigen, jonge whippet en Lila, besloten ze toch naar huis te gaan en nog een keer alles goed door te spreken. De volgende dag was de beslissing gevallen: we doen het!

Na een paar beginstrubbelingetjes, zoals het onophoudelijk met de aanwezig whippet spelen en ravotten, is de rust weergekeerd. Het gezin kan zich een leven zonder Lila niet meer voorstellen.

Nou, Lila, we weten het zeker: deze mensen zijn jouw mensen! Voor altijd.