Rolo

Dus kwam Rolo in opvang. Hij had een tijdje nodig om wat tot rust te komen, maar uiteindelijk ging dat nog relatief snel. Wel had hij op een kwade nacht gemeend zelf een heel klein wratje van zijn staart te moeten knagen. De gevolgen daarvan waren zeer bloederig! Er werd een kootje geamputeerd en net toen alles er weer min of meer goed uitzag, begon het spel opnieuw. Een tweede kootje werd verwijderd. Gelukkig werd een nieuwe herhaling door de goede en intensieve zorg van Martine voorkomen!

Rolo liet ons zien dat hij soms lang nodig heeft de kat uiteindelijk uit de boom te kijken. Nieuwe mensen, en vooral nieuwe mannen, bekijkt hij met argwaan. Maar na een tijdje begint hij dan te ontdooien en als hij je eenmaal kent, dan is het verder helemaal goed. Bovendien liet hij zien dat hij niet van drukte en gedoe in de tent houdt en zeker niet van een huis met veel honden. Gewoon lekker rustig, alles bekend en vertrouwd, dat wilde hij het liefst.

Het valt natuurlijk nog niet mee zulke mensen te vinden. Maar de aanhouder, lees wachter, wint. Eind december nam  een jong stel contact met ons op. Ze waren met z’n tweeën, geen kinderen, hond op hoge leeftijd overleden  en, heel belangrijk, ze wilden maar één hond. Bovendien hadden ze zich goed ingelezen over het ras en hadden zelfs al uitgebreid contact met de fokker van Rolo gehad.  Trouwens, de fokker  was geregeld met ons in contact, leverde  een bijdrage aan het onderhoud van Rolo en  deed ook erg haar best met mee zoeken naar een nieuwe eigenaar . We kunnen wel zeggen dat het nieuwe huis voor Rolo het gevolg is van de goede samenwerking tussen de fokker en Voordewindhond.

Enfin, het zag er niet alleen heel goed uit, het was ook heel goed! Begin januari kwamen Daniela en Christian een paar dagen naar Nederland en op vrijdagmiddag werd er kennisgemaakt. De reactie van Rolo was zoals we verwacht hadden:  “Hm, nieuwe mensen , kweenie hoor, en die man, dat weet ik al helemaal niet, vast een engerd.”  Maar hij ging –uiteraard- toch mee wandelen en toen het gezelschap na een dik uur terugkwamen was de kou wat Rolo betreft van de lucht! Sterker nog, het was helemaal goed. En zo besloten we ter plekke het hotel op te bellen en te vragen of het goed was dat er een hond meekwam. Dat bleek geen punt en zo vertrok Rolo voor zijn eerste nacht met zijn nieuwe mensen,  en dan nog wel  in een hotel. De volgende dag hadden we in Kootwijk afgesproken. De foto is daar gemaakt en wij hoeven u niet te vertellen dat het tussen Rolo en zijn mensen helemaal snor zit.

Veel geluk, Rolo!!! Je hebt het verdiend.